Bernat Barbara

Wola Mielecka

Jest zakątek na tej ziemi,
gdzie Wisłoka , rzeka płynie,
a jej wstęga opasana
jest miejscowość ma kochana-
Wola Mielecka.

Teraz państwo mi pozwolą,
że zajmiemy się tą Wolą
i opowiem co tu mamy -
prezentację zaczynamy.
A więc ta Wola Mielecka
wieś to duża i bogata
rozpostarta na 4 strony świata:
od południa las jest młody,
a tuż obok salon "Skody".

Jedni robią tu tłumiki,
inni coś z elektroniki.
Jest stolarstwo i brukarstwo,
inni mają gospodarstwo.

Jest drużyna Start - V klasa,
pod wodzą prezesa Muryjasa.
Mamy też tradycję znaną,
przez mieszkańców podtrzymywaną.
Co roku na traktorze
wiozą, chłopi piękne zboże
do kościoła, przed ołtarze,
niosą chłopi wieniec w darze,
by w podzięce za jej plony
Matce Zielnej bić pokłony.

Kiedyś żył tu Ossoliński,
dzisiaj mamy Kazimierza,(Ogorzałka)
co nam szkołę wciąż rozszerza.
Pan dyrektor znów coś "knuje",
całe grono mu wtóruje,
wnet liceum nam zbuduje.

Może kiedyś w tym rozpędzie,
"Uniwerek"nam przybędzie ?!
Drodzy państwo, nie przesadzam,
jest w Atenach olimpiada
a na Woli zaś - Ossoliniada.

Teraz jeszcze Unia kroczy,
nowe mozliwości nam roztoczy.
Już wystarczy moi mili,
byście wieś tę polubili.
Tu jest pięknie, żyć się chce
jak nie wierzysz - przekonaj się!


B.B.    kwiecień 2003rok


Magnolie

Miłość.
Słowa przepojone uczuciem i obrazem -
moja ojczyzna
*
Nadzieja.
Słowa przepojone miłością i wiarą -
moja ojczyzna.
*
Wiara.
Słowa przepojone nadzieją i ciszą -
moja ojczyzna.
*
Odchodzisz.
Słowa przepojone zazdrością i tęsknotą -
moje piekło.
*
Magnolie zwiędły.
*
Kocham Cię. Powracasz.
Słowa po prostu są zbędne -
Moje- nasze szczęście.
*
Wręczasz mi magnolie.

B.B. 15.06.2006r.


***

Widziałam go dziś w tramwaju 415,
choć cyfry nie mają tu znaczenia,
są wieczne -
jak miłość.
Lecz jej nie da sie ogarnąć,
a liczby - są tylko wartością.
Kocham go.

Szedł dziś zamyślony po ulicy Parkowej,
choć nazwy nie mają tu znaczenia,
są wieczne -
jak miłość.
Lecz jej nie da się opisać,
a słowa są tylko narzędziem.
Kocham go.

Chyba się uśmiechnął,
choć gesty nie mają tu znaczenia,
są chwilowe -
jak uczucia.
Lecz to one kierują życiem,
a gesty odchodzą w zapomnienie.
Odjechał.

B.B. wrzesień 2006

Please publish modules in offcanvas position.